Absurde polaroids van een vrouw op zoek naar zichzelf

We volgen Vera (Sarah Jonker) in haar huis. De trapleuning zit los. Er liggen kleerhangers in de tuin. Hoe komen ze daar? Waarom staat er ‘muur’ op de muur? Wie heeft dat geschreven? In de krant leest ze dat er dingen gebeuren, buiten. Zou zij daar iets mee te maken hebben? Ze weet het niet.

Vera voelt dat er wat mis is met haar, ze mist schakels in de ketting van oorzaak en gevolg. De wereld doet zich voor als een betekenisloos labyrint. Ze probeert haar eigen ordening aan te brengen in de chaos. Dit leidt tot een gedrocht. De Psychiater (Ko van den Bosch) en de Gypsy King (Thijs Prein) vergroten dit verschijnsel exponentieel. Zij reiken tools aan, systemen, methodieken. De verschillende aanvliegroutes buitelen over elkaar heen. Door de wildgroei aan bewegwijzering is de weg zelf niet meer te zien. De weg uit dit mentale labyrint.

Vera noteert zekerheden op wanden, koelkasten, de vloer. Geschilderde gedachten, boodschappen aan zichzelf, elkaar of morgen. Haar alter ego’s steunen haar, doen suggesties, passen de ruimte aan als zij daarom vraagt. De ruimte is geen woning meer maar wordt een notitieblok van voorstellen, schetsen, mogelijkheden. Pogingen tot een verhaal. Vervolgens worden de schetsen, krabbels en woorden bekeken: is het logisch, begrijp ik mijn eigen logica?

Helpt het me verder de toekomst in? Al is het maar voor een dag, of de duur van de voorstelling. Morgen is alles weer anders. Of hetzelfde.

Spel, schilderingen: Sarah Jonker en Ko van den Bosch • Spel, verbouwingen: Thijs Prein • Tekst: Koen Frijns • Toneelbeeld: Roelof Pothuis

BESTEL UW KAARTEN

Informatie